سیزده ماهگی پارسا جون

سیزده ماهگیت مبارک پسر خوشگلم

عزیز دلم ببخشید که این پست رو کمی دیر گذاشتم و وبلاگت رو دیر به دیر به روز می کنم آخه جیگر مامان این روزا خیلی خیلی بیشتر از قبل به من وابسته شدی اصلا نمی تونم از پیشت تکون بخورم نه می زاری به کارهای خونه برسم نه به آشپزی باید دائم باهات بازی کنم و اصلا تنهات نزارم پسر ناز مامان که جدیدا با اخمای خیلی خیلی قشنگت بهمون نگاه می کنی و مثلا می خواهی ما رو دعوا کنی ، وقتی چیزی رو می اندازی نگاهمون می کنی و می گی اوتاد (افتاد) شیرین زبونم تقریبا دو هفته پیش تلاشت رو برای راه رفتن آغاز کردی و کلی ما و خودت رو ذوق زده کردی البته با تکیه به من شروع کردی و چند قدم خیلی خیلی قشنگ رو برداشتی اما بخاطر دراومدن دندون پنجم و ششمت که فکر می کنم هر دو باهم می خواد بیاد بیرون دوباره مریض شدی یکهفته حسابی بد غذا شدی و هیچی بجز شیر نمی خوردی بی قراری و بی خوابی هم داشتی بخاطر همین کمی ضعیف شدی و فعلا بی خیال راه رفتن شدی اشکالی نداره عزیز دلم ما هم زیاد تحت فشارت نمی زاریم تا خودت دوباره بخواهی راه بری . نفسم خیلی خیلی علاقه داری که با بجه های کوچیک بازی کنی و اگه کسی بیاد خونمون که  بچه داشته باشه می ری تو اتاقت گریه می کنی که  بچشون بیاد تو اتاق و باهات بازی کنه خیلی  بلا و شیطون شدی  راستی رابطه ات با فاطیما هم  یکم بهتر شده کمتر بهش حسودی می کنی  می ری بالای سرش  می ایستی و  صداش می زنی (گی گی )  و بهش می خندی کلا نی نی کوچولوها  رو صدا می زنی : ( گی گی)  رقصیدنت هم که دیگه حسابی کامل شده  دو دستت رو می یاری بالا  و همینطور که نشستی قر می دی  قربونت برم  عسلمممممممممممممم.