20 ماهگی پارسا جیگر

   ماهگیت مبارک نفس مامان

پارسای من ، به خاطر تو خورشيد را قاب مي كنم و بر ديوار دلم مي زنم. پارسای من ، به خاطر تو اقيانوس ها را در فنجاني نقره گون جاي مي دهم . پارسای من، به خاطر تو كلماتم را به باغهاي بهشت پيوند مي زنم. پارسای من، به خاطر تو دستهايم را آيينه مي كنم و بر طاقچه يادت مي گذارم . پارسای من، به خاطر تو مي توان از جاده هاي برگ پوش و آسمانهاي دور دست چشم پوشيد . پارسای من، به خاطر تو مي توان شعله تلخ جهنم را چون نهري گوارا نوشيد . پارسای من، به خاطر تو مي توان به ستاره ها محل نگذاشت و به خاطر روي زيباي تو بو د كه نگاهم به روي هيچ كس خيره نماند ، به خاطر دستان پر مهر و گرم تو بود كه دست هيچ كس را در هم نفشردم. پارسای من، به خاطر حرفهاي عاشقانه تو بود كه حرفهاي هيچ كس را باور نداشتم، به خاطر دل پاك تو بود كه پاكي باران را درك نكردم، به خاطر عشق بي رياي تو بود كه عشق هيچ كس را بي ريا ندانستم. پارسای من ، به خاطر صداي دلنشين تو بود كه حتي صداي هزار ني روي دلم ننشست. پسر عزيزم... عشق را در تو ، تو را در دل ، دل را در موقع تپيدن وتپيدن را به خاطر تو دوست دارم . من غم را در سکوت ، سکوت را در شب ، شب را در بستر وبستر را براي انديشيدن به خاطر تو دوست دارم . من بهار را به خاطر شکوفه هايش زندگي را به خاطر زيبايي اش و زيباييش را به خاطر تو دوست دارم.